19

Op mijn negentiende (zie foto) zat ik een half jaar in between studies. In dat halve jaar werkte ik elke dag tussen 7 en 13 in de huishoudelijke dienst van een verzorgingstehuis: vloeren dweilen, wc-potten schrobben, lampenkappen afstoffen, prullenbakken legen. Uitstekend werk. Na werk ging ik kickboks trainen. Mijn postuur correspondeerde redelijk met de intensiteit van mijn dagelijkse fysieke inspanningen.

Na twee maanden vlijtig schoonmaken kwam er een mevrouw naar me toe die in hetzelfde dorp woonde als ik. Ze vertelde me dat het gerucht ging dat ik daar een taakstraf uitvoerde. Ik snap dat dat voor de verpleegsters een logisch en spannend idee was: een 19-jarige gespierde knaap met een dweil in zijn pootjes in een verzorgingstehuis. Ik legde haar uit dat ik tijdelijk geen studie had en dat mijn moeder, die in hetzelfde verzorgingstehuis werkte, dit baantje voor me had geregeld. De ontkrachting van de spannende geruchten leek haar teleur te stellen. Dat vond ik vervelend. Ik stel mensen niet graag teleur. In de koffiepauze liep ik naar het pauzehok en trapte een paar zusters in elkaar. Ik kreeg alsnog 80 uur taakstraf. Eind goed, al goed.